Werkgeluk? Maar hier moet gewoon geld verdiend worden
In gesprek met bedrijven komt het onderwerp werkgeluk vanzelfsprekend vaak aan bod. Toch is het regelmatig zo dat alleen het woord “werkgeluk” al een aantal knoppen indrukt die ervoor zorgen dat de hele boodschap van de gedachtegang amper binnenkomt.
“Ja, maar er moet hier wel gewerkt worden begrijp je!“ is dan de eerste reactie. “Onderaan de streep moet toch gewoon geld verdiend worden?!”
“Mensen moeten hier komen om te werken, resultaat op te leveren voor het salaris wat wij ze daarvoor elke maand overmaken! Als we in Nederland willen dat bedrijven overeind blijven, draait het daar toch gewoon op uit.”
En dan denk ik; stel dat mensen zwikken voor het verkoop verhaal:
“Kom hier hard werken voor je geld!”. Stel dat je vacature toch opvalt tussen al die anderen.
Wil je dan dat ze het komen doen met zo weinig bevlogenheid?
Krijgen ze niet overal salaris waar een bepaalde tegenprestatie voor geleverd moet worden? Is dat niet het meest basale, werken voor je geld? Moeten ze niet iets meer motivatoren hebben die bij de functie passen om echt de connectie te maken met de groep mensen die je de organisatie noemt?
Zeeuwen staan bekend om hun arbeidsethos, hard werken en volhouden, zonder poespas. Toch blijkt er aan “poespas” vaak juist behoefte als ik met kandidaten in gesprek zit. Waardering, een compliment, werken aan een mooi resultaat of merk, behoefte aan structuur, samenwerken en trots zijn op een resultaat of product. Een veilige omgeving waar fouten gemaakt mogen worden, erkenning van een leidinggevende. Samen willen winnen, presteren, ruimte voor creativiteit of ongebonden en onafhankelijk werken. Of gewoon meer spanning, ontwikkelen, ontdekken en in lijn met je passie.
En wat dacht je van potentieel Zeeuwen? Zouden die ook niet op zoek zijn naar wat meer “poespas”, verandering, spanning, posiviteit? Het is maar wat je onder “poespas” verstaat, niet waar. Want we hebben het toch ook niet over etalagemateriaal of toverkollerij?!
Zelden gaat het over het verzamelen van bezit, geld of status en zelfs dat zijn drijfkrachten die je niet over het hoofd moet zien. Want je wilt goede mensen ook nog langer dan twee jaar binden.
Voor de gemiddelde (potentiële) Zeeuw is het misschien niet per se nodig om een bedrijfsmassage te krijgen een keer per maand, niet nodig om een CHO of projectteam “werkgeluk” in het leven te roepen om te zorgen voor al die aandacht voor je mensen, waar je al snel aan voorbij gaat als het allemaal druk en vanzelfsprekend is. Geen team-BBQ, geen bitterballetje of Smoske van de zaak op vrijdag. Niet samen lunchen, geen handgeschreven kaartjes met de tekst ”zomaar”, geen thuiswerk mogelijkheid, geen support bij mantelzorg, geen sportabonnement, geen grote bossen bloemen op hun verjaardag, geen tas vol nieuwe bedrijfskleding op de eerste werkdag, geen secretaresse-dag.
Maar wat levert die aandacht-investering op aan resultaat; aantrekkingskracht, kandidaten, lagere verzuim- en verloopcijfers, betrokkenheid, eigenaarschap en positieve energie? Als je precies weet welke “poespas” voor dat resultaat nodig is, dan valt het misschien mee wat je moet doen om verrast te zijn.
Vraag het je mensen!
Regel precies dat waar men om vraagt, niet meer en niet minder. Vraag naar de ervaring van je klanten, meet het resultaat. Je zou er zomaar heel gelukkig van kunnen worden;-)
